سونای بخار یک اتاق گرم است که از آن برای آرام کردن بدن یا به اصطلاح ریلکس کردن و بهبود بعضی از شرایط پزشکی افراد استفاده می‌شود و از پمپاژ بخار در یک فضای بسته توسط یک ژنراتور پر از آب وجود می‌آید. بنابراین هنگامی که مردم در سونای بخار نشسته‌اند رطوبت هوا را احساس می‌کنند. سوناهای بخار معمولا در باشگاه‌های ورزشی یا آبگرم‌ها ساخته می‌شوند. دمای یک سونای بخار به طور معمول بین 110 تا 114 درج? فارنهایت می‌باشد که سطح رطوبت آن صد در صد است.
تجهیزات و تکنولوژی‌های موجود در ساخت سونای بخار
مولد (ژنراتور) بخار
اساس ساخت سونای بخار داشتن یک ژنراتور بخار می‌باشد. ژنراتور بخار یک دستگاه نسبتا ساده است. به دلیل همین سادگی، به راحتی می‌توان یک ژنراتور مطمئن برای ساخت سونای بخار انتخاب کرد. خبر خوب دیگر کم احتیاج بودن این دستگاه به نگهداری یا تعمیر می‌باشد.
ژنراتور بخار از یک تانک برای نگه داشتن و ذخیر? آب، یک راه ورود برای آب تازه و یک راه خروج برای بخار تشکیل شده است. در کف تانک آب یک قطع? الکتریکی برای به جوش آوردن آب تعبیه شده است. درج? الکتریکی آن قطع? الکترونیکی، اندازه و قدرت ژنراتور بخار و به تبع آن حجم بخار قابل تولید را مشخص می‌کند.
تانکر آب ژنراتور بخار، برای این که بتواند فشار بخار تولید کند باید در برابر هوا مقاوم و محفوظ باشد. بنابراین تانک باید بسیار مقاوم ساخته شده باشد. پس می‌توان گفت برای داشتن یک ژنراتور بخار در ساخت سونای بخار، باید یک دیگ بخار محکم بسازید. تانک‌های آب معمولا از فولاد جوش داده شده ساخته شده‌اند و برای اطمینان کامل به یک سوپاپ فشار مجهز می‌باشند.
روند کار ژنراتور بخار به این صورت است: ابتدا آب به وسیل? شیر آبی که توسط برق کنترل می‌شود، به تانک آب داخل می‌شود. این شیر با یک سنسور سطح آب هدایت می‌شود. در تانک هم می‌توان آب را به صورت سرد و هم به صورت گرم ذخیره کرد. تنها تفاوت این دو در سرعت به جوش آمدن آب می‌باشد. قطع? داغ کننده آب داخل تانک را به جوش می‌آورد و بخار تولید می‌شود. به مرور فشار بخار زیاد می‌شود و سپس از طریق لوله‌ای خروجی که به دوش یا اتاق بخار متصل است خارج می‌شود. گفتنی است برای ساخت سونای بخار کافی است ژنراتور بخار را تا فاصل? 12 الی 13 متری از سونای بخار قرار گیرد.
در ساخت سونای بخار می‌توان از تجهیزات کنترل کنند? ژنراتور بخار هم استفاده کرد. این کنترل کننده‌ها در انواع هوشمند و ساده موجود می‌باشند و با آنها می‌توان دما، خاموش و روشن شدن ژنراتور بخار، وضعیت روشنایی داخل و... را کنترل کرد.
درِ سونای بخار
در سونای بخار، یک در شیشه‌ای است که به طور مخصوص برای ساخت سونای بخار طراحی شده است. این درها به واشرهایی مخصوصی نیاز دارند تا مانع خروج بخار از سونا بشوند. البته این درها کاملا محافظ هوا نیستند و در پایین آنها یک شکاف برای تهوی? هوا وجود دارد. البته این شکاف باعث خروج بخارها نمی‌شود چرا که بخار از هوا سبک‌تر است و به طرف بالا حرکت می‌کند.
تجهیزات جانبی
سیستم روشنایی فیبر نوری: در ساخت سونای بخار، نورپردازی مناسب اتاقک سونا می‌تواند به طرز چشمگیری بر روی ریلکسیشن تاثیر بگذارد و فضا را دل‌انگیزتر کند.
سیستم عطر و اسانس: برای تجرب? شیرین‌تری از آرام سازی بدن، می‌توانید در ساخت سونای بخار از سیستم عطر استفاده کنید. این سیستم به طور اتوماتیک عطری را به داخل سونا پمپاژ می‌کند و به شما این امکان را می‌دهد که در هنگام استشمام رایح? دلخواهتان سونای بخار را تجربه کنید.
جعب? اسانس: در صورتی که مایل به استفاده از سیستم عطر نیستید، می‌توانید برای ساخت سونای بخار یک جعبه از اسانس‌ها تهیه کنید و چند قطره از آنها را در خروجی بخار بریزید.
استریوی خانگی برای سونای بخار: در ساخت سونای بخار می‌توان از استریوی خانگی استفاده کرد تا هنگام ریلکس کردن در اتاق سونا از موسیقی مورد پسندتان یا رادیو هم بهره ببرید و اوقات خوش‌تری را سپری کنید.
طاق بخار: برای ساخت سونای بخار خوب باید یک سقف مناسب تدارک ببینید. نکات اصلی که در این مورد باید به آنها توجه کنید اینها هستند: اولا باید ارتفاع مناسبی داشته باشد. هر چه کوتاه‌تر باشد در زمان گرم شدن صرفه‌جویی می‌شود. البته نباید آنقدر کوتاه باشد که برای سرتان جای لازم نداشته باشد به خصوص اگر در ساخت سونای بخار از دوش بخار هم استفاده می‌کنید. در ثانی باید به طور زاویه دار یا گلدانی باشد تا چیزی بالایش نماند و به طرفین سرازیر شود. و نکت? آخر، اگر می‌خواهید در سقف، لامپ یا فیبر نوری، اسپیکر یا... کار بگذارید، باید از این جهت هم امکانات سقف را بررسی کنید.
صرف شفاف بودن آب یک استخر شنا به معنای بهداشتی بودن آن نیست چرا که ترکیبات مختلفی مثل کلر وجود دارند که به راحتی از آنها برای شفاف‌سازی آب استفاده می‌شود. استاندارد مقدار کلر آزاد باقیمانده در آب استخر از 1 تا 3/5 میلی‌گرم در لیتر است. این ترکیبات باید به میزان مشخص و در زمان مشخص و دائماً بررسی شوند از طرفی شاخص‌های دیگری مثل سطح pH آب و تغییر رنگ آب استخر به دلیل وجود عناصر آهن و منگنز نیز باید بررسی شوند؛ بنابراین با تعویض به موقع آب استخر و کنترل منظم شاخص‌های بهداشتی آن می‌توانید ضمن بهره بردن از فواید بی شمار شنا کردن از سلامت خود نیز اطمینان یابید.
درواقع آب استخرها مکانی برای تجمع مواد دفعی بدن مثل ترشحات دهان، بینی، عرق و… است، این موارد در صورتی که دستورات شستشوی قبل از ورود به استخر نیز صورت نگیرند می‌توانند باعث آلودگی آب شوند. در این حالت به تدریج کیفیت آب کاهش می‌یابد و نیاز به تعویض آب استخر شنا است.
همان‌طور که می‌دانید استخرها در انواع مختلفی وجود دارند و بسته به اینکه کاربری شخصی یا عمومی داشته باشند مدت زمان تعویض آب استخر می‌تواند متفاوت باشد. به طور کلی با اینکه آب استخرها آشامیدنی نیست ولی باید کیفیتی به اندازه آب‌های آشامیدنی و در برخی موارد حتی با دقتی بیشتر صورت گیرد. در ارتباط با استخرهای عمومی لزوم سالم سازی و ضدعفونی کردن آب استخرها مسئله‌ای در سطح جهانی است چرا که در استخرهای عمومی و حتی استخرهای خانگی که رعایت اصول بهداشتی صورت نمی‌گیرد، امکان انتقال و ابتلا به انواع بیماری‌های گوارشی، بینایی، تنفسی، پوستی و سیستم ادراری به طور مستقیم و غیرمستقیم وجود دارد.
از نگاه مرکز بین‌المللی بهداشت و کنترل بیماری‌ها، شایع‌ترین بیماری‌های ناشی از استفاده از استخرهای شنا بیماری‌های قارچی، حساسیت‌های پوستی، بیماری‌های گوارشی خصوصاً زخم معده و عفونت‌های گوش است.
معرفی برخی ویژگی‌های فیزیکی، شیمیایی و زیست‌محیطی مؤثر بر کیفیت آب استخر
شفافیت: فارغ از زیبایی ظاهری که شفافیت آب استخر به محیط خود می‌بخشد، شفاف‌سازی آب استخرها موجب می‌شود حذف ذرات معلق، عوامل گندزدا و … خواهد شد. از طرفی ایمنی شناگرها به‌واسطه تخمین عمق استخر فراهم می‌شود. شفافیت باید به نحوی باشد که کف استخر از قسمت پرعمق آن نیز به طور واضح دیده شود.
دما: دمای تعیین شده برای آب استخرها بین 26 تا 28 درجه است. در ارتباط با استخرهای سرپوشیده دمای محیط نیز در تعادل دمایی آب استخر تأثیر گذار است و معمولاً 29 تا 31 درجه در نظر گرفته می‌شود.
pH : درجه بازی یا اسیدی بودن آب توسط این کمیت سنجیده می‌شود. pH ایده‌آل آب استخرها مقداری بین 2/7 تا 8 است. PH بالاتر از این میزان موجب اختلال در فرآیند گندزدایی توسط کلر، کدر شدن آب و برخی از آسیب‌های پوستی می‌شود. از طرفی pH کمتر نیز می‌تواند باعث خوردگی و زنگ‌زدگی سطوح و نیز تحریکات پوستی بدن شود.
ارزیابی‌های میکروبیولوژیکی: همان‌طور که در بخش قبل ذکر شد بررسی عوامل میکروبی و سایر عوامل از ملزومات مدیریت یک استخر شنا است. در این ارتباط معمولاً به‌واسطه سیستم‌های تصفیه که عملکرد قابل قبولی دارند و همچنین فرآیندهای گندزدایی تقریباً تمام باکتری‌ها، قارچ‌ها و … از بین می‌رود با این حال مشکل اصلی تجمع مواد دفعی بدن مثل ترشحات دهان، بینی، عرق و. است، روشهای متنوعی مثل استفاده از لامپ‌های UV ، ترکیباتی نظیر کلر و برم وجود دارند که از میان آنها استفاده از کلر برای گندزدایی استخرها مرسوم‌تر است. همان‌طور که ذکر شداستاندارد مقدار کلر آزاد باقیمانده در آب استخر از یک تا 3/5 میلی‌گرم در لیتر است و حداقل آن 6/0 میلی‌گرم است.
نحوه تعویض آب استخر
در ادامه سه مرحله مهم برای تعویض آب استخر را ذکر می‌کنیم، توجه کنید که پس از پر کردن آب استخر، می‌بایست از روش های گرم کردن آب استخر برای تنظیم دمای آب استفاده کنید، همچنین می‌بایست پمپ تصفیه استخر را راه‌اندازی کنید و حداقل یک شبانه روز و 4 مرتبه فیلتر آب استخر صورت بگیرد. علاوه بر این به طور معمول سه ترکیب کلر، سولفات آلومینیوم و سولفات مس یا کات کبود بعد از آبگیری استخر به آن افزوده می‌شود.
تخلیه آب استخر
1. برای تخلیه آب استخر باید از افراد متخصص این کار کمک بگیرید، اما اگر علاقه مند هستید خودتان این کار را انجام بدیم به یک فروشگاه تجهیزات استخر رفته و یک پمپ تخلیه آب استخر را برای چند ساعت اجاره کنید.
2. پمپ تخلیه را با دقت راه‌اندازی کنید. توجه کنید که برای تخلیه آب استخر می‌بایست لوله و شیلنگ خروجی را به یک فاضلاب شهری منتهی کنید و هرگز در حیاط یا خیابان رها نکنید.
3. میزان و شدت آب خروجی از استخر بستگی به قوانین شهرداری، قدرت پمپ و اندازه دریاچه دارد و شما می‌بایست روند تخلیه آب را به طور مداوم بررسی نمایید. سرعت معمول پمپ‌های تخلیه آب حدوداً 50 گالن در دقیقه است.
4. در صورتی که آب استخر کثیف باشد، حتماً خطی از خود روی دیواره‌های استخر شما به‌جا می‌گذارد، بنابراین لازم است به کمک یک شلنگ با فشار آب این نواحی را تمیز کنید.
5. منتظر بمانید تا آب استخر تقریباً به طور کامل خالی شود و در انتها آب باقیمانده را به صورت دستی خارج کنید.
تمیز کردن استخر
1. روشهای مختلفی برای تمیز کردن و تست سلامت و ایمن بودن استخر زمانی که از آب پر است وجود دارد؛ اما هنگامی که شما استخر خود را خالی کرده‌اید می‌توانید از مواد شوینده و به کمک ساییدن سطوح داخلی، تمامی جرم‌ها و آلودگی‌های دیواره‌ها را از بین ببرید.
2. اگر کمی حرفه‌ای‌تر باشید و یا به دستگاه‌های تمییز کننده سطوح دسترسی داشته باشید، گزینه ایده‌آل تری پیش رو خواهید داشت. علاوه بر این خیلی ساده شما می‌توانید با تماس با همکاران ما در استادکار از خدمات متخصصین مجرب و مجهز آنها استفاده کنید. برای مثال شستشو با اسید یکی از روشهای جدید و مؤثر شستشوی سطوح آلوده و کثیف است.
پر کردن استخر
1. مقدار زمان لازم برای پر شدن استخر خود را با توجه به قدرت پمپ و اندازه استخر بسنجید و هرگز پر شدن استخر را در طول شب که امکان بررسی آن را ندارید، انجام ندهید.
2. اجازه دهید استخر پر شود و پس از آن نیاز است که میزان pH، سختی آب و کلسیم را اندازه‌گیری نمایید و به کمک ترکیباتی نظیر کلر، نمک و سیانوریک اسید مقدار آنها را در سطح مناسب خود تنظیم کنید.
مدت زمان تعویض آب استخر شنا
آب استخر را چند وقت یکبار باید عوض کرد؟
مدت زمان تعویض آب استخر شنا بستگی به نوع کاربری آن و میزان استفاده از آن بستگی دارد. اگر استخرها را بر اساس نوع سیستم تصفیه آب به کار گرفته شده در آنها تقسیم‌بندی کنیم سه نوع اصلی استخرهای پر و خالی شونده، استخرهای دارای جریان آب مداوم و استخرهای دارای سیستم گردش آب بسته را شامل می‌شوند.
استخرهای پر و خالی شونده: این استخرها پس از وارد شدن آب تازه مورد استفاده قرار می‌گیرند و بعد از مدتی و کاهش کیفت، استخر می‌بایست تخلیه و آب پاکیزه مجدداً آبگیری شود. به طور معمولاً بین هر 6 تا 8 ساعت یک بار این عمل صورت می‌گیرد.
استخرهای دارای جریان آب مداوم: در این نوع استخر، از یک سمت آب پاکیزه دائماً وارد استخر شده و از سمت دیگر بدون تصفیه خارج می‌شود. این نوع استخر از این منظر که کمتر دچار آلودگی می‌شوند از استخرهای پر و خالی شونده بهتر هستند اما معمولاً در مناطقی که آب به میزان فراوان وجود دارد استفاده می‌شوند و از طرفی کیفیت نوع آب مورد مصرف و تعداد شناگر در آنها نباید از میزان معینی کمتر باشد.
استخرهای دارای سیستم گردش آب بسته: این نوع استخرها همان‌طور که از نام آن پیدا است به صورت گردشی عمل می‌کنند، درواقع در این نوع استخر یک پمپ همواره میزان مشخصی از آب را در استخر به جریان می‌اندازد و آب خروجی پس از تصفیه کامل و رسیدن به کیفیت استاندارد دوباره به داخل استخر وارد می‌شود. در این نوع استخر نیز معمولاً گردش آب در استخرهای عموی هر 6 تا 8 ساعت یک بار و برای استخرهای خانگی هر 12 ساعت یک بار می‌بایست باشد.
اما بر اساس نحوه مصرف از استخرهای شنا آنها را به انواع مختلفی مثل استخرهای خانگی، تجاری، آموزشی، درمانی، کودکان، عمومی و… دسته بندی می‌کنند. زیر تعداد دفعات تعویض آب استخر شنا (در شبانه روز) را برای هر گروه به شرح زیر است:
استخر خانگی: 3 مرتبه (هر 8 ساعت یک بار)
استخر تجاری: 4 مرتبه (هر 6 ساعت یک بار)
استخرهای آموزشی و تمرینی: 6 مرتبه (هر 4 ساعت یک بار)
استخر درمانی: 48 مرتبه (هر نیم ساعت یک بار)
استخر مخصوص کودکان: 12 مرتبه (هر 2 ساعت یک بار)
استخر عمومی: 4 مرتبه (هر 6 ساعت یک بار)
این تعداد بر حسب تعداد مراجعه کننده بین هر 2 تا 6 ساعت متغیر است.
یکی از روشهای اثربخش برای حصول اطمینان از انجام صحیح و کامل کارهایی که می بایست در نگهداری استخر انجام شود، در اختیار داشتن یک چک لیست کامل و در عین حال خلاصه و کاربردی برای این منظور است. چک لیست نگهداری استخری که در اختیار شما است، فعالیت های مهمی که در زمان راه اندازی استخر، نگهداری هفتگی، نگهداری ماهیانه و تعطیل کردن استخر می بایست انجام گیرد را ذکر کرده و به شما کمک می کند تا چیزی از قلم نیفتد.
نگهداری استخر، یکی از مهمترین کارهایی است که تأثیر بسیار زیادی روی تمیزی و بهداشت آب برای استفاده شناگران دارد. متأسفانه، عدم وجود تخصص لازم و نیز تنوع کارهایی که می بایست در هر جلسه نگهداری استخر انجام شود، به حدی است که عموماً از انجام آن به طور صحیح و کامل، صرفنظر می شود.
بازرسی های هفتگی
- بصورت منظم، هفته ای دو تا سه بار pH و کلر استخر را چک کنید. (بوسیله تست کیت کلر و pH) - سبد اسکیمر و صافی پمپ را تخلیه و تمیز کنید. - هفته ای دو تا سه بار، دیواره ها و کف استخر را بوسیله برس استخر تمیز کرده و سپس با استفاده از جاروی استخر، آنرا را تمیز کنید. حتی اگر از جاری روباتیک استفاده می کنید، توصیه می شود که پیش از آن با برس، دیواره و کف استخر را تمیز کنید تا آلودگی های چسبیده به این سطوح، از آنها جدا شوند. - توسط برگ گیر استخر، اجسام بزرگ قرار گرفته در کف استخر را از آن خارج کنید. - کلر یا سایر مواد شیمیایی ضدعفونی کننده را مطابق دستورالعمل شرکت سازنده به آب استخر اضافه کنید. - سطح آب استخر از میزانی که مورد نیاز برای عملکرد مناسب پمپ است، کمتر نباشد. برای این منظور، سطح آب باید بالاتر از نصف ارتفاع دهانه اسکیمر باشد. - میزان مواد ضدعفونی کننده موجود در آب استخر را اندازه گیری و تنظیم نمائید. (تعداد دفعات این کار، بسته به میزان استفاده شناگران و شرایط محیط استخر، بیشتر از حالت عادی خواهد شد. - شفافیت، رنگ و آلودگی های ظاهری آب را بصورت چشمی کنترل کنیم. - برگ ها و اجسام معلق روی سطح آب را بردارید. - میزان pH آب استخر را اندازه گیری و با استفاده از مواد شیمیایی تنظیم کننده pH مقدار آنرا به بازه مجاز بازگردانید. تعداد دفعات این کار، بسته به میزان استفاده شناگران و شرایط محیط استخر، بیشتر از حالت عادی خواهد شد. میزان pH مناسب استخر، بین 2/7 تا 6/7 است. در صورت کم و یا زیاد بودن PH، از مواد افزایش دهنده و یا کاهش دهنده PH مطابق دستورالعمل شرکت سازنده استفاده کنید. تنظیم pH را در هفته، بیش از یکبار انجام ندهید. - میزان کلر آب استخر را اندازه گیری و تنظیم نمائید. میزان کلر باقیمانده در آب استخر می بایست بین 1 تا 3 ppm باشد. - میزان قلیائیت آب استخر را به وسیله تست کیت قلیائیت اندازه گیری و تنظیم نمائید. - دیواره استخر را در محل تلاقی با خط سطح آب، تمیز کنید. - مقداری ماده ضد جلبک برای پیشگیری از بوجود آمدن جلبک و خزه بر اساس دستورالعمل شرکت سازنده اضافه کنید. - تقریباً هر دو هفته یکبار، بر اساس دستورالعمل شرکت سازنده کلر مورد استفاده، "شوک ضدعفونی" به استخر وارد کنید. این کار باعث تمیز شدن آب استخر و از بین رفتن تمامی آلودگی های تشکیل شده در آب استخر می شود.
بازرسی های ماهیانه
- میزان سختی آب استخر را به وسیله تست کیت سختی کل اندازه گیری و تنظیم کنید. - میزان مواد جامد محلول (TDS) آب استخر را نیز بوسیله TDS متر اندازه گیری و تنظیم کنید. - میزان قلیائیت کل (Total Alkalinity) آب استخر را اندازه گیری و آنرا در بازه بین 120 تا 150 ppm تنظیم نگه دارید. - در صورت نیاز، با مواد شیمیایی فیلتر را تمیز کنید. - کاشی ها و سطوح مختلف استخر را بصورت چشمی بازدید کنید. - شاخص لانژلیه استخر را اندازه گیری و تنظیمات و اصلاحات لازم مربوطه را انجام دهید. - در صورتیکه از دستگاه کلرزن نمکی استفاده می کنید، میزان نمک موجود در استخر را کنترل کنید. - ترک خوردگی ها و شکستگی های احتمالی موجود در بدنه و کف استخر را بررسی و در صورت نیاز، تعمیرات لازم را انجام دهید. - آب بندی های پمپ استخر و الکتروموتور آن را بررسی کنید و سبد داخل استرینر پمپ را نیز تمیز کنید. - دستگیره ها، پله ها، نردبان و سایز تجهیزاتی که موضوع ایمنی در آنها مهم هست را بدقت بررسی کنید تا مشکلی در این خصوص در آنها وجود نداشته باشد.
تعطیل کردن استخر
- پارامترهای کیفی آب استخر را بررسی و آنها را این بازه ها قرار دهید: میزان PH: در بازه 2/7 تا 6/7، میزان قلیائیت کل: 80 تا 120 پی پی ام و میزان سختی کل: 180 تا 220 پی پی ام. - اجازه دهید تا فیلتر استخر، بین 24 تا 48 ساعت کار کند. - سبد اسکیمر، جارو و نردبان را در صورت امکان از استخر خارج کنید. - سطح آب استخر را تا حدود 15 سانتیمتر زیر اسکیمر کاهش دهید. - آب موجود در پمپ، فیلتر، تجهیزات گرمایشی و ضدعفونی را تخلیه کنید تا از صدمه دیدگی آنها بر اثر یخ زدن آب جلوگیری شود. - اورینگ ها، شیرآلات و درپوش ها را روغنکاری کنید تا در فصل بهار آینده، بتوانید براحتی آنها را باز کنید. - استخر را بصورت کامل جارو کنید. - خطوط لوله کشی را کاملاً از آب تخلیه و آنها را با درپوش مسدود کنید. - روکش استخر را به محکمی روی آن بکشید. نکته: همواره در زمان اضافه کردن مواد شیمیایی به استخر، دستورالعمل شرکت سازنده را مطالعه و بر اساس آن عمل کنید. هیچگاه مواد شیمیایی را با یکدیگر مخلوط نکنید.
راه اندازی استخر
- روکش استخر را جمع آوری، تمیز و به مکان مناسب منتقل کنید. - استخر را کاملاً خالی و تمیز کنید. - استخر را با آب تمیز پر کنید. - مقادیر pH، سختی کل و قلیائیت آب را اندازه گیری کنید. - لوازم برقی، فیلتر، اسکیمر، کفشور، نردبان، تخته شنا، درپوش ها، گیج ها و سایر تجهیزات را به دقت بازرسی کنید. - اتصالات، شیرها، اورینگ ها و درپوش ها را آب بندی کنید. - کاشی ها و اسکیمر را بازدید و در صورت نیاز، آنها را تمیز کنید. - اطراف استخر را تمیز کنید. - روی سطح آب را تمیز کرده و کف استخر را نیز جارو کنید. - فیلتر استخر را بک واش کنید. (در صورت نیاز) - شوک ضدعفونی استخر را با کلر و یا سایر مواد شیمیایی شوک دهنده استخر مجاز انجام دهید. - ماده ضد جلبک به استخر اضافه کنید. (در صورت نیاز)
پمپ ها در صنعت تاسیسات از پرکاربرد ترین تجهیزات می باشند. که به جابجایی و انتقال آبدر سیستم های مورد نیاز می پردازند. از پرکاربرد ترین پمپ ها مدل گریز از مرکز می باشد که در دو مدل یکو چندطبقه در بازار موجود است و مورد استفاده قرار می گیرد. اکثر پمپ های به کار گرفته شده در استخر ها از نوع یکطبقه بوده که باید ظرفیت و عملکرد آن ها به صورتی باشد که در طول روز حداقل سه مرتبه آب استخر را سیرکوله کند. نکته لازم به ذکر این است که پمپ های مورد استفاده برای جکوزی متفاوت از پمپ های استخر می باشد و برای چرخش و تصفیه آب جکوزی از پمپ های خطی استفاده می شود.
پمپاژ آب جکوزی و استخر
به طور معمول قسمت های زیر در استخر نیاز به پمپ دارند:
پمپ جهت سیرکولاسیون آب استخر
پمپ جهت سیرکولاسیون جکوزی
پمپ سیرکولاسیون بویلر
پمپ های جت جکوزی
انتخاب و نصب پمپ
معمولا برای هر قسمت دو پمپ و حتی بیشتر انتخاب و استفاده می شود تا هنگام خرابی و خروج یک پمپ از مدار گردش آب پمپ رزرو وارد عمل شود و سیستم گردش آب دچار اختلال نشود.
برای انتخاب پمپ از نمودار های کاتالوگ شرکت سازنده استفاده می شود که دو پارامتر دبیو هدپمپ برای استفاده نیاز است و از این دو پارامتر به منظور انتخاب پمپ از نمودار ارائه شده توسط شرکت سازنده استفاده می شود.
معمولا انتخاب پمپ ها بر مبنای نوع استخرو نرخ تعویض آب صورت می گیرد. اما منظور از نرخ آب در این جا به معنی زمان تامین حجم آب استخر از طریق فیلتراسیون توسط پمپ می باشد. این نرخ ها با توجه به نوع و حجم استخر ها متفاوت می باشند. به منظور محاسبه هر چه بهتر حجم استخر بهتر است در ابتدا شکل فیزیکی استخر را رسم و سپس آن را به قسمت های کوچکتری تقسیم کنیم تا محاسبه حجم ساده تر و دقیق تر صورت بگیرد.
محاسبه دبی عبوری از پمپ
دبی آب پمپی که آب را بین استخر و موتورخانه به جریان می اندازد از تقسیم حجم استخر بر تقسیم مقدار ساعت عبور آب کل استخر از صافی ها به دست می آید.
دبی آب جکوزی ها هم به طور مشابه از تقسیم حجم کل جکوزی بر مدت زمان یک گردش کامل آب به دست می آید. نکته قابل توجه برای جکوزی ها در این است که آب یک جکوزی به طور میانگین در هر 20یا 30دقیقه یک بار به طور کامل گردش می کند.
برای محاسبه دبی پمپ بویلر نیز کافیت ظرفیت حرارتی بویلر را برحسب gpm بر عدد 2500 تقسیم کنیم به این صورت دبی بر اساس kcal/h به دست می آید. این عدد برای اساس فرمول Q=mcT برای افزایش دمای 10درجه سانتی گراد برای دبی جرمی آب به دست می آید.
تعیین افت هد پمپ
نکته بسیار مهم برای تعیین هدپمپ که به دلیل افت فشار روی می دهد این است که بدانیم این افت فشار در کدام قسمت از مسیر چرخش آب استخر رخ می دهد. این افت در واقع به علت و جود تجهیزاتی مانند : فیلتر های شنی، موگیر ها و مبدل های حرارتی است که در این چرخه ایجاد می شود. نکته بسیار مهم دیگر سیستم لوله کشی آب است که عامل بسیار تعیین کننده میزان افت هد سیستم می باشد.
افت فشار به علت سیستم لوله کشی
به صورت معمول افت هد در هر 100 متربرای سیستم لوله کشی 2تا 5متر در نظر می گیرند. این محاسبه بر این اساس شکل گرفته است که طولانی ترین مسیر لوله کشی را در 2 تا 5 درصد (3درصد عدد مناسبی است) ضرب کرده و ارتفاع افت سیستم لوله کشی محاسبه می شود.
نکته قابل توجه وجود تجهیزاتی از قبیل شیر آلات در مسیر لوله کشی است که خود باعث ایجاد افت هد در سیستم می شوند منتهی محاسبه این افت هد بسیار طولانی و زمان بر است از این رو از یک روش تجربی به منظور در نظر گرفتن افت هد این تجهیزات استفاده می شود به این صورت که طولانی ترن مسیر لوله کشی را در عدد 1.5ضرب کرده و برای محاسبه سایر افت هد ها ( ضرب کردن در 2 الی 5 درصد ذکر شده) به جای طولانی ترین مسیر لوله کشی از 1.5 برابر آن استفاده می شود که البته این یک روش تجربی و کم دقت است اما با توجه به زمان بر بودن محاسبات دقیق از این روش استفاده می شود.
افت فشار در فیلتر ها
نوع فیلتر ها تاثیر بسزایی در افت هد سیستم در قسمت فیلتر ها دارد به صورتی که در فیلتر های شنی افت فشار 15 مترو در فیلتر های دیاتماتیک 30 متردر نظر گرفته می شود.
افت فشار در مبدل های حرارتی
مبدل های حرارتی دارای مدل های مختلف هستن که هر مدل باعث ایجاد افت هد متفاوتی از مدل دیگر می شود از این رو با توجه به نوع مبدل (صفحه ای، لوله و...) باید در کاتالوگ شرکت سازنده ذکر شود.
